سفرنامه «حاجی داوود؛ زائری از بمبئی به مشهد» از مجموعه کتاب‌های انتشارات بهنشر است که شامل یادداشت‌های پدر روشن علی از افراد معتبر و سرشناس جامعه شیعیان اثنی‌عشری خوجه هندوستان در سفر بمبئی به مشهد است.
این کتاب حدود 70 سال پیش با
عنوان سفرنامه بمبئی به مشهد به زبان گجراتی نوشته شده است و انتشارات آستان قدس رضوی آن را در شمارگان یک‌هزار نسخه و در 75
صفحه و قطع رقعی منتشر کرده است.
سلطان اختر پتیل این سفرنامه
را از زبان گجراتی به زبان انگلیسی و حسین رئیس‌السادات نیز کار ترجمه متن از
انگلیسی به زبان فارسی را انجام داده و ابوالحسن خلج منفرد مسئول خانه فرهنگ در
بمبئی آن را تهیه و تنظیم کرده است.
اجر زیارت حضرت رضا(ع)، خروج از بمبئی، از احمدآباد گجرات تا
حیدرآباد سند، ورود به سرزمین ایران، سفر با اتومبیل در خاک ایران، حرم امام
رضا(ع)، شهر مشهد، مکان‌های زیارتی در مشهد، فرمانروای ایران و در راه بازگشت
عناوین سرفصل¬های این سفرنامه است
که اتفاقات شروع سفر از بمبئی به مشهد را در تابستان سال 1305 هجری- شمسی روایت می‌کند.
یکی از نکته‌های بارز این
سفرنامه بیان نرخ ارزاق در 70 سال قبل و مقایسه روپیه هند با قران ایرانی بوده
است. همچنین توصیف‌هایی که نویسنده از مشهد، خیابان‌های آن، مکان‌های دینی، بارگاه
حضرت رضا(ع) و مراسم خطبه خوانی ارائه داده، بسیار جالب و خواندنی است. در برخی از قسمت‌های کتاب آمار و اطلاعات غیر دقیق
یا مبهمی ارائه شده که مترجم فارسی در زیرنویس، آن‌ها را تکمیل و تصحیح کرده است.
در بخشی از این سفرنامه آمده
است: «هرگز روز به یاد ماندنی نهم آگوست 1926 را که برای اولین بار آن جایگاه مقدس
را دیدیم، فراموش نمی‌کنم. به محض ورود به صحن خود را محصور در مناظر زیبایی یافتم
که از همه طرف ما را احاطه کرده بود. صحن و روضه مبارک همچون بهشت روی زمین بود.
صحن‌ها فضای بزرگی دارند. هنگامی که وارد صحن شدیم، هنوز به سر شب خیلی مانده بود.
البته نماز ظهر و عصر را خوانده بودند. در یک طرف صحن واعظان مشغول موعظه بودند.
برخی مشغول دعا بودند…
